Mad World (B.Y.T. 2)

Η εβδομάδα που μας πέρασε θα έλεγα ότι ήταν λίγο περίεργη.

Κατανοώ ότι είχα αργήσει πολύ για το επόμενο άρθρο αλλά ήθελα να είμαι σίγουρη για αυτά που θα σας γράφω.

Οπότε ξεκινάω...

Ένα τρελός κόσμος, λοιπόν!

Έτσι  θα χαρακτήριζα τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Έτσι θα τις χαρακτήριζε και εκείνη
Λίγο περίεργες, λίγο αγχωτικές, λίγο ανασφαλή, λίγο απ'όλα!
Γύρω από τόσα άγνωστα πρόσωπα που μοιάζουν τόσο πολύ στον τρόπο που φέρονται.
Ανασήκωνε τους ώμους της και προσπαθούσε να χαμογελάει.
Όλα καινούρια δίπλα της.
Δεν ήξερε όμως τι ήταν αυτό που της προκαλούσε αμηχανία και ντροπή;
Έβλεπε όλα εκείνα τα πρόσωπα και παρατηρούσε πόσο μοιάζουν όλοι μεταξύ τους τόσο στο "στυλ" όσο στον τρόπο που συμπεριφέρονται.
Δε καταλάβαινε γιατί είναι όλοι τόσο ίδιοι και γιατί διαφέρει εκείνη.
Ωστόσο είχε πάρει απόφαση να μη δώσει σημασία. Να αδιαφορήσει στα βλέμματα και να δει τι μπορεί να κάνει εκεί που βρισκόταν. Αλλά προβληματιζόταν για το μέλλον. Τι θα γινόταν άραγε σε λίγο καιρό; 
Πως θα έβλεπε τα πράγματα γύρω της; 

Και εκεί έρχομαι εγώ να ξεκινήσω πάλι τις ερωτήσεις και να δώσω απαντήσεις:
Γιατί να ανησυχήσει τόσο; Γιατί να φοβηθεί; Και γιατί τόση ντροπή;
Στ'αλήθεια δεν υπάρχει φόβος.
Διαφέρεις γιατί όντως ξεχωρίζεις στο σύνολο με τη καλή έννοια. 
Δε χρειάζεται να αναγκαστείς να ταιριάξεις με τους υπόλοιπους για να γίνεις σαν και αυτούς. Γιατί τότε δε θα έχεις τίποτα που να σε κάνει ξεχωριστή.
Φοβάσαι μήπως δε συνηθίσεις αλλά αυτό δε πρόκειται να γίνει όσο εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου.
Μη ντρέπεσαι να εκφραστείς. Άφησε τους άλλους να δουν ποια είσαι και μη ντραπείς να πεις αυτά που σου έρχονται στο μυαλό. 
Θυμήσου ότι είσαι εκεί που είσαι για να αφήσεις το δικό σου μικρό στίγμα. Όποιο κι αν είναι αυτό. (φυσικά να συμβάλει με τους κανόνες)

Σε έναν τρελό κόσμο!

- Y.L